Canyon masters

In den ouden tijd leefde men volgens het ritme van dag en nacht. Ondanks de moderne technologie, die ons de mogelijkheid geeft ons eigen ritme te bepalen, laten wij ons in Canyon Village graag leiden door de astronomische wetten. Rond 4 in de ochtend open ik slaperig mijn ogen en constateer dat het veel te vroeg is om op te staan, bovendien hadden we afgesproken dat we pas om half 5 zouden opstaan. 5 minuten later zien we toch in dat de tijd begint te dringen als we nog voor zonsopkomst aan de Grand Canyon willen staan. Met gierende banden, binnen de toegestane snelheidslimiet van 15 miles per uur, scheuren we richting de canyon. Met de zonsondergang van de vorige avond nog vers in het geheugen worden we weer verrast met de mooiste kleuren en lichtspelingen in de magische Grand Canyon.

Als de zon dan inmiddels boven de horizon uit gestegen is zijn wij alweer onderweg naar de camping om te douchen, we ontbijten weer bij het Visitors Centre en besluiten om de shuttle bus naar Kaibab Trailhead te nemen. Voorzichtig stellen we ons tot doel in ieder geval "ooh-eeh-ooh-aah-aah"-point te bereiken, vanaf daar zouden we wel de afweging maken al dan niet verder te gaan naar Cedar Ridge. Nou blijkt het eerstgenoemde punt ontzettend eenvoudig te bereiken, de tergende pijn van het opwaaiende stof in onze ogen daargelaten. Cedar Ridge it is! Onderweg maken we vrienden met meerdere chipmunks a la Knabbel en Babbel. Op Cedar Ridge is er zelfs een brutale eekhoorn die er met onze bananenschil vandoor gaat. Langzaamaan beginnen we op te zien tegen de beklimming. Onderweg blijkt dit totaal onnodig en stellen we doelen waar menig berggeit bang van zou worden. Met een eindsprint hebben we binnen 2 uur en 10 minuten 4,8 kilometer gehiked met een hoogteverschil van 300 meter. Dit alles inclusief een royale pauze van ongeveer 30 minuten. We nemen het respect van een doorgewinterd hiker dankbaar in ontvangst en besluiten onze weg te vervolgen naar Page, Arizona.

Onderweg eten we bij echte indianen, al zijn deze Native Americans wel ten prooi gevallen aan het Westerse kapitalisme. Na een bijzonder Obesed maaltijd is de volgende stop Wahweap aan de rand van Lake Powell. Ondertussen zijn we natuurlijk niet zo gemakkelijk meer onder de indruk. Na het zien van zoiets immens als de Grand Canyon moet je van goede huize komen om onze aandacht te krijgen. Lake Powell stelt niet teleur. Met extragratis supervette dam wordt ons thuis voor vannacht ingeluid. Vervolgens mag de omgeving er ook zijn. Zeker later, tijdens onze tweede zonsondergang deze vakantie, zien we weer de prachtigste lichtspelingen op ons netvlies branden. De kers op de taart is de mogelijkheid van het gebruik van het zwembad in het hotel. We sluiten de dag af met een salade en een wijntje op onze plek aan het meer, om daarna de nodige rust te pakken in onze metalen tent.

# bijzondere ontmoetingen: 2
Domste opmerking van de dag: "Ik heb geen zin om op en neer te rijden naar de camping om spelletjes op te halen". (Marc, terwijl we alles bij ons hebben in onze auto)