Ik ben een held

Seaworld bestaat 50 jaar en dat moet natuurlijk gevierd worden. Omdat Marc en ik samen ook 50 zijn moesten we dit heugelijke feit maar gaan vieren tussen de zeedieren. Omdat we de huurauto ingeleverd hebben moeten wij ons nu voortbewegen met behulp van het openbaar vervoer en dat is in San Diego best goed geregeld.
In Seaworld gelijk een gratis dokter fish behandeling gekregen en de orka show bewonderd. Heel bijzonder wat die dieren allemaal kunnen. Veel coole dieren gezien en ook nog in een kabelbaan gezeten. Puur omdat hij extragratis was, want verder was er niet veel aan. Zelfs niet voor iemand met hoogtevrees. Een zeeleeuwen show bekeken wat erg leuk was voor kinderen al vonden wij het best leuk om die dieren kunstjes te zien doen. Nu we meerdere dieren in het wild hebben gezien voelt het soms best wel cru om ze in zulke kleine hokken te zien, al zegt Seaworld dat het allemaal dieren zijn die gered moesten worden. Goed, met die informatie laten wij ons prima vermaken door alle dolfijnen, haaien, zeehonden, ijsberen, walvissen, mega coole pinguïns van happy feet en een enorme walrus. Mijn hemel.. Zoals Marc zou zeggen, die unit is echt huge.
Ja en toen kwam mijn heldenmoment. Marc houdt namelijk van achtbanen, maar hij wilde niet alleen. Nou weten veel mensen dat ik heel veel van Marc houd, maar niet zo dol ben op achtbanen. Kakkerlakken die we gisterochtend in onze hotelkamer vonden ga ik niet uit de weg, maar een achtbaan het liefste wel. Nou precies, deze liefde werd dus op de proef gesteld. Nina in een achtbaan, een foto die we niet hebben gekocht maar een miljoen waard zou zijn. Het gezicht wat ik trok is uniek en niet te reproduceren, lachen om homevideos was er niks bij. Het begon al met tranen van angst voordat het achtbaankarretje ook maar enigszins in beweging kwam, 600 keer controleren of ik wel goed vast zat want ik wist zeker dat ik er anders uit zou vallen, vastgeketend zitten aan de hendels om je aan vast te houden, gevolgd door een noodkreet bij het naar beneden sjezen en eindigend met een wit gezicht en de woorden dat ik het echt niet leuk vond. Maar jongens en meiden, ik ben een held! Als beloning mocht ik van Marc een ijsje, maar toen begon het te regenen en besloten we maar de bus op te zoeken.
Op de terugweg nog door old town gelopen wat een heel leuk Mexicaans aandoet en in Little Italy de dag afgesloten met overheerlijke pasta. De laatste hele dag van deze geweldige vakantie was een feest, ik houd van Marc. :)