Met de vlammen in de pijp

Of het de malariapillen zijn of gewoon mijn 'speciale' kant weet ik niet, maar daar waar Marc heerlijk lag te knorren had ik andere zaken aan mijn hoofd. Ik was er heilig van overtuigd dat er een man onder de douche stond te pissen, er schimmen in de kamer waren en ons deze vakantie vast ergens iets heel naars stond te wachten. Kortom, om 01:00 met oordoppen en een slaapmasker gelukkig alsnog in slaap gevallen.

Om 03:30 weer zo fris als een hoentje na een koude douche, daarna de shuttle naar KLIA 2 gepakt. Daar heerlijk genoten van een o zo Aziatisch ontbijt. Ja jongens en meisjes ook hier hebben ze starbucks. Ik neem een halve chococroissant, want met deze hitte en op dit tijdstip krijg ik simpelweg niet meer weg. Daarentegen lijkt het ontbijt van Marc meer op dat van de Maleis, een lemongrass chicken pie. Respect.

Tijdens het inchecken voel ik mij net een bezienswaardigheid en na een beetje om mij heen kijken begrijp ik het ook wel. Wij zijn de enige blonde mensen op het vliegveld. Naar de kindjes, die tijdens het lopen stil blijven staan en met grote ogen kijken, zwaaien wij maar lief en dat wordt zeer gewaardeerd.

Rond 9:15 komen wij aan in Sandakan en daar is het heerlijk tropisch warm. Ons hotel 'Sepilok nature resort' is prachtig! Een cottage aan het water met een prachtige ingerichte kamer. Enige onromantische detail is dat de o zo prachtige badkamer met toilet geen deur bevat... Tja, onvoorwaardelijke liefde dan maar.

In de middag naar de sun bear rehabilatation geweest en een aantal schattige beren mogen aanschouwen. Daarna heerlijk in de waterlounge van het hotel gerelaxed. Het is tenslotte vakantie.

In onze regendouche nog even opgefrist en toen in het prachtig verlichte restaurant gedineerd. Wat een vriendelijke mensen overal. We voelen ons erg oprecht welkom. Volgende keer maar een glaasje melk bij de curry bestellen, want op watjes zoals ik zijn ze hier natuurlijk niet voorbereid...