De estafetteloop

Net zoals het weer was Mees vannacht ook wisselend en onvoorspelbaar. Na talloze nachtelijke voedingen werd hij echter uiterst vrolijk wakker. Het is alleen jammer dat wij nog op zijn minst een uurtje slaap hadden verdiend, vonden we zelf. Omdat Nina met name de voeding op zich neemt leek het me niet meer dan redelijk om een ochtendwandeling te gaan maken met onze Mezenvriend. Ik had zelfs de stille hoop op een mooie zonsopkomst. Dat zat er helaas niet in, en een klein uurtje later stond ik lichtelijk natgeregend met Mees weer in onze hotelkamer. Na een gezamenlijk ontbijt volgde poging 2 om droog door het centrum van Volterra te lopen. Een kopje koffie (of 2) bij onze favoriete wijnbar ging vooraf aan een bezoek aan het erg winderige uitzichtpunt. Daarna bleek het alweer snel tijd om terug te gaan naar de eerder genoemde wijnbar. Dit keer met een bestelling van 2 warme chocomel.. "Zomervakantie in Toscane". Tussen de buien door weten we droog naar het hostel te komen. Daar zitten we in een heuse tweestrijd: rijden we naar Pisa of niet? Ook daar lijkt het weer niet veel beter. Dus bij de eerstvolgend opklaring togen we voor de derde keer vandaag naar het Volterraanse centrum. Vanavond geen pizza of pasta, maar hamburger en frietjes.