De dag dat we bij McDonalds hadden kunnen eten

In Jasper is het een uur later dan in Clearwater. We staan dit keer dan ook om 7:30 op. We ontbijten in de ranch wat voor sommige onder ons, lees: voor mijzelf, best een beetje lastig is. Als hooggevoelig persoon vind ik eten in 'bijzondere', oudsige, vreemde omgevingen namelijk best lastig. De rest is gelukkig niet zo gecompliceerd en geniet van een ontbijt. Hierna besluiten we de beaver boardwalk te doen en rijden met de auto naar het begin van deze 'trail'. Een leuke en mooie wandeling volgt over houten steigers door en langs veelzijdige landschappen. De bevers laten helaas niet veel van zich zien. Er schijnen zich er momenteel ook nog maar 4 te bevinden. Het laatste stukje naar de auto nemen we een shortcut, omdat Mees er wel genoeg van heeft en ik aan mijn hoofdpijn al noodweer voel aankomen. Ja die hooggevoeligheid is breed ontwikkelt. Marc noemt mij ook niet voor niets Jomanda. Oké, dat is niet waar. Wellicht vanaf nu wel.
We genieten van een lekker bakkie koffie bij 'the old grind' en gaan daarna in, jawel, de regen richting de supermarkt en daarna naar de ranch. In de centrale hal geluncht en toen Mees naar bed ging ook lekker gelezen en gepield met vakantieverhalen en foto's. Na Mees zijn lange middagdut heeft hij heerlijk met oma en papa op het land achter de ranch gespeeld met de huishond. Ook deze hond vindt het heerlijk om stokjes weggegooid te zien worden om deze vervolgens op te halen en terug te brengen. Mees geniet hier zichtbaar van en dat levert mooie plaatjes op. Ja, mama is van de foto's.
We besluiten nog even naar Hinton te rijden voor het avondeten en vanaf daar gaat het eigenlijk mis. Geen fantastische opties zien wij voor ons en eigenlijk denken we dan ook bij McDonalds uit te komen, wat voor een keer best oké is. Aan het eind van ons 'wekijkenevenwelkeoptiesernogmeerzijnrondje' dient zich een pizza family restaurant aan. Vooruit we doen eens gek. Nou, dat deden we hoor. Na 50 minuten en een hoop ge-EH van Mees kregen wij ons eten. Dit was niet van veel betere kwaliteit dan McDonalds en nadat ik had gezien hoe hier de citroenen gesneden werden kreeg mijn hooggevoelige slokdarm er nog maar weinig doorheen. Maargoed, we hadden allemaal gezegd dat we niet echt voorkeur hadden. Dus klagen mochten we niet en iemand de schuld geven kon al helemaal niet want het was een gezamenlijk besluit. Mees had gelukkig enorm genoten van de losse korrels mais. Wij van de espresso van Tim Hortens.
Onder het genot van getik van de regen, af een toe wat onweer en de hilarische geluiden die Martin maakt als hij in slaap valt proberen in slaap te vallen. Ja het is een gevalletje daar had je bij moeten zijn, maar Martin maakt geluiden alsof hem net nog even de laatste bijzondere feitjes worden medegedeeld. Jullie hebben hier niks aan, maar ik wil mij dit hilarische feit over een paar jaar graag nog herinneren.