Winter is coming

Gisteravond regende het. Normaal gesproken is dat niet iets waar je op zit te wachten tijdens je vakantie. Wanneer je vakantieland al enige tijd in brand staat en de luchten doorgaans gevuld zijn met rook is dit echter een welkome afwisseling.

In de Black Cat Guest Ranch wordt Mees later wakker dan de rest van de vakantie tot nu toe. Misschien moet hij nog een beetje wennen aan de nieuwe tijdzone. Aangezien het ontbijt pas begint om 8:30 hoor je ons niet klagen als we een uurtje daarvoor vrolijk wakker worden met een vriendelijk doch dringend "hey!". Vandaag staat er een excursie op het programma. We gaan naar Maligne lake om daar te gaan hiken. Als we na het ontbijt in de auto zitten hebben we het voor het eerst koud deze vakantie. Althans de meesten van ons. De thermometer van de auto geeft 4 graden Celsius aan. Zo koud is de gemiddelde Nederlandse winter vaak niet eens. Tijdens de rit naar het meer, die ongeveer 2 uurtjes duurt, warmt het gelukkig op tot een comfortabele 12 graden. Een heerlijke temperatuur om te wandelen door het bos. Voor wat wildspotten betreft begint de tocht goed. We zijn het plaatsje nog niet goed en wel uit of er staat al een elk/wapiti/hert (kies er maar een) in de berm te grazen. Niet veel later treffen we 3 steenbokken aan. Ook zien we nog een eekhoorntje van dichtbij. Die kan het helaas niet meer navertellen. Enfin, voor we aan onze bittere trektocht beginnen zorgen we eerst ervoor dat we de nodige cafeïne en suikers binnenkrijgen. Als we dan eindelijk vertrekken ligt Mees al snel te slapen in de rugdrager. Wij kunnen daardoor optimaal genieten van de omgeving. Het weer zorgt voor een draaglijke temperatuur, maar ook voor mooi licht voor fotografie vandaag. We lopen de Moose Lake Loop. Het is een erg prettig pad waarbij we soms zelfs geen andere wandelaars kunnen zien of horen. Helaas voor ons houdt het wildlife zich ook afzijdig. Mees wordt ongeveer halverwege wakker en eist uit zijn troon getakeld te worden. Zo gezegd zo gedaan. Tegen de tijd dat zijn lippen blauw beginnen te worden ronden we net de laatste fotoshoot af en togen we naar het afgeladen volle horeca etablissement. Net zoals alle andere wandelaars nuttigen we er een lunch, en al snel vervolgen we onze weg terug richting Jasper.

Als we Jasper binnenrijden slaapt onze kleine telg. Martin werpt zich op om bij Mees te blijven. Zo kan de rest van het gezelschap op zoek naar een restaurant voor de avond. Zoals dat vaak gaat wordt na een zoektocht van een half uur besloten om het eerste restaurant dat we bekeken te kiezen. Martin is op de hoogte gesteld en komt na een kwartiertje met Mees binnenwandelen. De pizza en pasta zijn heerlijk en gaan erin als zoete koek. Voor Mees is de stalen beer die voor de ingang staat al even zaligmakend. De pizzeria die bepaalde aspecten van de Italiaanse cultuur goed overbrengt (ook al zal de pizza gerust niet volgens traditioneel Italiaans recept gebakken zijn) heeft echter geen goede koffie. Zoals veel tentjes hier in Canada hebben ze alleen brewed coffee. Van tijd tot tijd best oké, maar na een maaltijd is een espresso toch wel wenselijk. Zo komt het dat de familie Berends-Betten-van den Hurk niet lang daarna in een wasserette tussen de wasmachines en drogers geniet van heerlijke koffie. De koffiebar annex wasserette annex internetcafe annex sanitaire voorziening is een geinig concept die eigenlijk alles wat kampeerders nodig hebben combineert. Wij maken echter alleen dankbaar gebruik van de goede koffie. Op de terugweg naar onze lodge worden we nog verwend door een groepje bokjes die licht verschrikt reageren op de overenthousiaste Aziatische familie die hun kinderen meesleurt om zo op hun eigen wijze te genieten van het natuurschoon dat Canada hen te bieden heeft.