Rainbow bridge

Een van de mooiste manieren om wakker te worden is toch wel je ogen langzaam openen en een prachtige zonsopkomst zien boven lake Powell. Op zo'n moment maakt het even niet meer uit dat het nog maar 4:00 is en je op een autostoel hebt geslapen.
Om 6:00 was het al een lekkere temperatuur waarin wij in onze korte broek konden ontbijten. Het doel bij lake Powell? Een lange boottocht met korte hike naar rainbow bridge. Boven op het dek hebben wij ons langs enorme bergen en kliffen laten varen. Met een heerlijk briesje was het in de zon prima uit te houden. Helaas vond een man voor ons het nodig om dit fijne briesje af en toe af te wisselen met een vrij verrotte eierlucht. Ach ja, het is vakantie...
Na twee uur aangemeerd bij Glen canyon om naar de rainbow bridge te lopen. Heel bijzonder om daar te lopen en alle zandkleuren om je heen te bewonderen. En zoals de ansichtkaarten eruit zien, zo is het echt. Een beeld wat hopelijk nog lang op mijn netvlies gebrand blijft staan.
Op de terugweg moesten we midden op het meer even wachten op een bewoner van een dorpje midden in de canyon. Deze mensen wonen helemaal afgesloten van een enigszins bewoonde wereld. Ons lijkt het niks, maar wel leuk om meegemaakt te hebben dat deze mensen de regeling hebben om mee te varen hebben met de organisatie.
Vlak voor wij weer terug waren zijn wij toch maar even beneden gaan zitten aangezien er veel minder wind stond dan op de heenweg. Na afloop van deze niet te missen excursie nog een sapje gedronken en toen in de auto gestapt naar Zion.

Richting Zion merkte je dat het landschap toch weer anders is dan wij daarvoor hebben gezien. Hier is meer vegetatie aanwezig, naast de droge omgeving. Onze motelkamer opgezocht, gedoucht en een plek om te eten gezocht. Bij oscar's hebben wij heerlijke spare ribs, frietjes en een burger gegeten. Daarna sloeg de vermoeidheid enorm toe en zijn wij om 20:45 in bed gedoken.