Ritmestoornis, Red eye en Ramadan

Het is zover, vakantiestress is mijn leven in geslopen. Niet zozeer om de voorbereidingen voor de vakantie, die mijn lieftallige vriendinnetje voor haar rekening neemt, wel om de bergen werk die nog verzet moeten worden om mijn komende weken van afwezigheid niet als een bom te laten inslaan bij Qelp. Waar
voor de vakantie op mijn gemak de benodigdheden voor 3 weken een slordige 20 uur voor het opstijgen bij elkaar worden gezocht blijkt er op werk toch meer over te dragen en af te maken dan van tevoren ingecalculeerd. Maar dan is het ineens 16:00, is alles na een hoop hard werk op orde, en kan de vakantie toch echt beginnen..

Omdat een mens toch moet eten nuttig ik gewoon een volledige maaltijd op Schiphol. Dat ik tijdens de vlucht nog een maaltijd krijg, daar had ik even geen rekening mee gehouden. Met verrassend veel beenruimte start ik de eerste film. Enige tijd na opstijgen krijg ik ineens een cadeautje in mijn handen gedrukt - het eerste in een reeks van vijf vakantiepresentjes. Zo komt het dat er ook dit jaar weer een Takkie mee gaat op vakantie. Ondanks de royale beenruimte blijkt het erg moeilijk om in slaap te komen. Na de tweede film lukt het om ongeveer een uur of twee te slapen. Nina heeft volgens mij meer geluk en weet een uurtje of 4 slaap te pakken. Nog maar een film dan.

Met een dode hamster in mijn mond stap ik dan eindelijk de terminal in. 13 uur gevlogen, en nu is het alweer middag. Het hotel ligt niet ver van het vliegveld in een, tijdens de middag, nogal troosteloze wijk. Na een biertje en een glas water besluiten we dus ook wat slaap in te halen.

Het is Ramadan! En dat betekent dst de lokale bevolking pas na zonsondergang mag eten. Nina als cultuurvirtuoos weet van allerlei verschillende culturele benamingen voor wat we gedaan hebben. Ik kan alleen maar zeggen dat we met een erg vriendelijke en gastvrije groep mensen een heerlijke lokale maaltijd genuttigd hebben. De poging om bananenblad op te eten scharen we daar maar even onder een beginnersfout.

Rond een uur of 9 kruipen we toch ons bed maar weer in. Voor onze vlucht naar Sandakan moeten we alweer om half 4 opstaan.