Holy moly what a ride

Blijkbaar is het hip om je titel in het Engels te doen en veel dure woorden in je verslag te gebruiken. Nou het eerste kan ik, het tweede ook wel maar dan past het vaak niet in de context. Op mijn dagen zullen jullie het dus met een iets minder universitair niveau van verslaglegging moeten doen.

Opstaan in las Vegas om 6:00 is iets wat denk ik niet veel mensen doen. Wij helaas wel want we hadden een lange rit voor de boeg. Dat was nog niet het belangrijkste, onderweg moest Nederland natuurlijk aangemoedigd worden. Dit bleek nog een hele opgave, gezien de verschillende tijdzones en niet wetende waar de wedstrijd werd uitgezonden. Het tweede ging in één keer goed. Een Mexicaans restaurantje langs de snelweg zond de wedstrijd natuurlijk uit. Het eerste punt was ergens niet helemaal goed gegaan, want eenmaal voor de buis bleek de eerste helft al te zijn gespeeld. Desalniettemin waren we blij dat we de tweede helft konden aanschouwen. In ons oranjetenue de spannende wedstrijd gekeken tussen de Mexicanen, waar wij met opgeheven hoofd het pand konden verlaten. Vele uren later kwamen we eindelijk aan in sequoia. De laatste Miles naar wuksachi waren erg stijl, maar prachtig. Erg blij dat Marc deze acht uur rijden zonder mokken heeft volbracht. In de luxe hotelkamer even bijgekomen en daarna in het restaurant van een heerlijke maaltijd en prachtig uitzicht over de bomen en bergen genoten. Onderweg naar de kamer nog een falende suïcidechipmunk gezien. Hij liet zich van ongeveer 4 meter hoog uit een boom vallen in een struik om vervolgens verder te huppelen.

Hilarisch moment #1
Marc had het al dagen over dode raven langs de snelwegen. Ik zag het steeds niet tot vandaag. Helaas moest ik Marc teleurstellen met de mededeling dat het stukken autoband waren. Om vervolgens nog 30 minuten in een lachstuip te verkeren.